Τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι καταστάσεις στις οποίες το ίδιο μας το ανοσοποιητικό επιτίθεται σε υγιείς ιστούς του σώματος, σαν να ήταν ξένοι. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν παθήσεις όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η Σκλήρυνση κατά Πλάκας, ο Λύκος, ο διαβήτης τύπου 1, η ελκώδης κολίτιδα, η Νόσος του Crohn, η αλωπεκία και
πολλές άλλες. Κάθε μία έχει τα δικά της συμπτώματα και δυσκολίες, που συχνά επηρεάζουν την καθημερινότητα και την ποιότητα ζωής.
Η διάγνωση και η συμβίωση με ένα αυτοάνοσο μπορεί να φέρει μαζί της έντονα συναισθήματα: άγχος, θλίψη, θυμό, απογοήτευση. Πολλές φορές γεννιούνται ερωτήματα όπως: «Γιατί σε εμένα;» ή «Πώς θα τα καταφέρω από εδώ και πέρα;». Εκεί είναι που η ψυχοθεραπεία μπορεί να σταθεί πολύτιμη συνοδοιπόρος.
Με ποιους τρόπους μπορεί να βοηθήσει;
1.Συναισθηματική υποστήριξη:
Η ψυχοθεραπεία προσφέρει έναν ασφαλή χώρο όπου μπορείς να μιλήσεις ανοιχτά για όσα νιώθεις, χωρίς φόβο ή κριτική. Η αίσθηση ότι δεν είσαι μόνος/η με την αγωνία ή την απογοήτευση μπορεί από μόνη της να ανακουφίσει σημαντικά. Μέσα από τη θεραπευτική σχέση μπορείς να αναγνωρίσεις, να εκφράσεις και σταδιακά να επεξεργαστείς αυτά τα συναισθήματα.
2. Διαχείριση άγχους και αβεβαιότητας:
Τα αυτοάνοσα νοσήματα συχνά φέρνουν μαζί τους αστάθεια: καλές μέρες, δύσκολες μέρες, φόβους για το μέλλον. Στην ψυχοθεραπεία μπορείς να μάθεις πρακτικούς τρόπους για να μειώνεις το άγχος και να ανακτάς μια αίσθηση ελέγχου στην καθημερινότητά σου.
3. Ενίσχυση της στήριξης από τους γύρω σου:
Μέσα από τη θεραπεία μπορείς να αναγνωρίσεις τις ανάγκες σου και να χτίσεις πιο ουσιαστικές σχέσεις με τους ανθρώπους που είναι δίπλα σου. Η αίσθηση ότι ανήκεις, ότι έχεις συμμάχους, κάνει το φορτίο πιο ελαφρύ.
Η ψυχοθεραπεία δεν υπόσχεται ότι θα εξαφανίσει τη νόσο. Μπορεί, όμως, να σε βοηθήσει να βρεις νέους τρόπους να φροντίζεις τον εαυτό σου, να καλλιεργήσεις αποδοχή και να αντιμετωπίζεις τις προκλήσεις με περισσότερη δύναμη και ηρεμία.
Η ζωή με ένα αυτοάνοσο μπορεί να έχει δυσκολίες – αλλά δεν χρειάζεται να είναι ένας μοναχικός δρόμος.
