Σχέση θεραπευτή – θεραπευόμενου στη Συστημική προσέγγιση
Η ίδια η θεραπευτική σχέση ανάμεσα στον ψυχοθεραπευτή και τον θεραπευόμενο είναι ένα καινούργιο σύστημα με τη δική του δυναμική. Γνωρίζει ότι το βασικό θεραπευτικό «εργαλείο» είναι ο εαυτός του και ότι, ως μέλος κι αυτός -μαζί με τον θεραπευόμενο- του ψυχοθεραπευτικού συστήματος, δεν γίνεται να παραμείνει αμέτοχος και να παρατηρεί απλά και μόνο από τη θέση του «ειδικού», αλλά αντίθετα καλείται να καλλιεργήσει μια ατμόσφαιρα βαθιάς ενσυναίσθησης, αποδοχής και αυθεντικότητας στη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε αυτόν και τον θεραπευόμενο
Η συστημική προσέγγιση διαφοροποιείται από άλλες ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις στο ότι το άτομο δεν είναι το μόνο που αναλύεται στη θεραπευτική διαδικασία. Πρόκειται για μια θεραπεία που δίνει μεγάλη προσοχή στις συναισθηματικές και γνωστικές πτυχές των δυσκολιών του θεραπευόμενου, καθώς και στα συναισθήματα και τις αντιδράσεις των γύρω του. Θεωρεί ότι κάθε άτομο χτίζεται από την ιστορία του, η οποία περιλαμβάνει επίσης την ιστορία της οικογένειάς του, μερικές φορές ακόμα και για πολλές γενιές πίσω. Οι προθέσεις και οι αξίες του, καθώς και αυτές των άλλων, καθορίζονται από το περιβάλλον του, είτε αυτό είναι στενό είτε ευρύτερο. Επομένως, οι δυσκολίες ενός ατόμου μπορούν συχνά να κατανοηθούν και να γίνουν αντιληπτές μόνο αν λάβουμε υπόψη μας τους δεσμούς με το οικογενειακό πλαίσιο, ή ακόμη και με το κοινωνικό, οικονομικό, πολιτιστικό και θεσμικό πλαίσιο με την ευρεία έννοια.
Στόχος της συστημικής ψυχοθεραπείας είναι να διασφαλιστεί ότι κάθε άτομο, κάθε ζευγάρι, κάθε οικογένεια μπορούν να βρουν το δικό τους δρόμο, τις δικές τους λύσεις, σε συνεργασία με τον ψυχοθεραπευτή, που τους συνοδεύει στο ταξίδι τους.
